[Świetlistooki]

Jest to w zasadzie część rosnących w pobliżu Wichrowego obozu Kolczastych Krzewów, znajdująca się jednak bliżej Kotlinki, a przy okazji nieco się odróżniająca – oprócz głogu i berberysów rośnie tu także parę gatunków kwitnących krzewów, wśród których dominują róże, pięknie rozkwitające pod koniec Pory Młodych Liści. Gęste zarośla miejscami przerzedzają się, jednak w większości tworzą zwartą formację roślinną, która znów jest gwarantem bezpiecznego, trudnego do spenetrowania przez drapieżniki obozu, który kryje się gdzieś wśród kolczastych gałęzi.

[Krzemienna Łapa]

Dziwne, że Pajęcza zawędrowała tak daleko. Nie ciągnęło jej samej nigdy tam, gdzie absolutnie nie musiała iść. Może to właśnie tajemnicze mury otaczające pewną aurą bezpieczeństwa idącą wzdłuż nich czarno-białą kotkę splotły się w którymś momencie z jej zwyczajowymi granicami zwiedzania świata i zachęciły do dalszej podróży? A i kolorowe plamki rozsiane po brzegach i wystające gdzieś z środka miały w tym swój udział i nieźle oczarowały kocię.
Jednak oczarowanie i zainteresowanie szybko się wypaliły. Pajęcza stanęła gdzieś przy jednym z prześwitów. Rozejrzała się wokół trochę nerwowo, oczy szeroko otwarte, chudy ogonek gdzieś w takt wiatru. Usiadła przy rzadko splecionej roślinności i wychyliła delikatnie łebek. I postanowiła jednak nie przechodzić. Chyba najprościej będzie wrócić po prostu idąc za swoją trasą, prawda?


POST PORZEDNIEGO USERA

[Szczypiorowa Łapa]

Kocur chodził sobie właśnie po terenach, ot dla lepszego zapoznania się z nimi, gdy zobaczył... Kocię? Ale co ono, a w zasadzie ona, robiła na terenach Klanu Wichru? Przecież to to było zakazane!
Szczypior podszedł do kotki i zapytał:
- Ej, a ty co tu robisz? Kociętom nie wolno wychodzić poza obóz. Chodź, odprowadzę Cię do kociarni. Ktoś powinien lepiej Cię pilnować. - Stwierdził, a następnie pokazał kotce, w którym kierunku ma iść. Sam kroczył tuż obok, tak, by jak coś złapać młodą uciekinierkę, jeśli ta czegoś spróbuje.

[Węgorzowy Grzbiet]

Co to za ucieczki z obozu?
Węgorz ponownie wypuścił się na tereny swojego klanu. Tym razem jednak po to, aby odszukać córkę Czajkowego Lotu, gdyż bardzo martwiła się ona, nie mogąc znaleźć Pajęczej w obozie. Czarny Książę, gdy tylko tu usłyszał, wybiegł z obozu na złamane karku. Zawędrował za śladem - który udało mu się jakoś znaleźć - do Kwitnących Zarośli.
- Pajęcza? Pajęcza gdzie jesteś? Czajkowy Lot się o Ciebie martwi! - słowa te wydobyły się z jego pyszczka. Miał jednak nadzieję, że kotki tutaj nie będzie, bito oznaczałoby, iż naprawdę opuściła obozowisko. Ale zawsze lepiej będzie znaleźć ją tutaj, niż jej martwe ciało... Oh! Lepiej aby tak się nie stało. Zaczął się więc jeszcze bardziej martwić o małą. Niech będzie tutaj, niech będzie tutaj...
Nagle spostrzegł białego brata, który najwyraźniej też wybrał się na poszukiwania. - Hej Szczypior! - następnie spojrzał na towarzyszącą mu kotkę - A ty pewnie jesteś Pajęcza? Nie ładnie uciekać z kociarni. Matka się o Ciebie martwi - odparł spoglądając na nią zielonymi oczami.

[Lśniąca Sadzawka]

Z każdym wschodem słońca było coraz chłodniej, coraz zimniej. Ziół w składziku stale ubywało, a ja nie mogłam zebrać się w sobie, znaleźć motywacji do tego, żeby wyjść z obozu i uzupełnić zapasy. Na szczęście w końcu mi się udało. Zrobiłam więc jakieś małe zawiniątko z liści i ruszyłam w poszukiwaniu medykamentów. Nie oddaliłam się za bardzo od obozu, ponieważ ciągle cierpiałam z powodu bólu głowy po walce z bobrem i nie chciałam narażać się na niebezpieczeństwo.

-> gojąca się rana 2 stopnia: mocne uderzenie w głowę (tak w razie jakby co XD)

[Ognistopręga]

Lśniąca Sadzawka rozpoczęła swoje poszukiwania ziół. Jednak będzie musiała chyba bardziej się skupić i postarać, żeby natrafić na jakiś zapach bądź też dostrzec jakąś istotną roślinkę, ponieważ początkowo kompletnie nic nie wyczuła ani nie zauważyła.

[Lśniąca Sadzawka]

Jak powszechnie wiadomo - początki bywają trudne i tak było również i tym razem. Nic nie widziałam, nic nie czułam, ale w żadnym wypadku się nie martwiłam. Szlam dalej, próbując wyostrzyć każdy mój zmysł i wyłapać jakąkolwiek woń któregoś z medykamentów.

[Ognistopręga]

Po chwili obserwacji otoczenia, jasnoniebieskie oczy kotki wypatrzyły kwiaty o intensywnie czerwonym kolorze. Czerwień prześwitywała zza gęstych krzaków, które otaczały pożądaną roślinę z każdej strony. Nie można było ich w żaden sposób obejść - jeśli córka Zawlicowej Skórki chciała się do nich dostać, będzie musiała przedrzeć się przez krzaki.

[Lśniąca Sadzawka]

No i udało się! Opłacało się szukać dalej. Ujrzałam mak. Tylko, że był problem - chroniły go ogromne krzaki, przez które musiałam się przedzierać. Oczywiście to mnie nie zatrzymało. Przedarłam się więc do celu i położyłam moje zawiniątko z listków. Zgięłam lekko łodygę, ale na tyle delikatnie, żeby jej nie uszkodzić i zaczęłam lekko uderzać drugą łapą w szypułkę, aby z kwiatka wyleciały nasionka.

[Ognistopręga]

Gdy tylko kotka przedarła się przez gęste krzaki, co zajęło jej dłuższą chwilę, zebranie maku było już proste. Kwiatów nie było zbyt wiele, a część z nich była zniszczona, jednak ostatecznie Lśniącej Sadzawce udało się zebrać 4 ziarenka maku.

+20 MedExp

Lśniąca Sadzawka
S: 8 | Zr: 11 | Sz: 8 | Zm: 8 | HP: 65 | W: 55-4=51

[Lśniąca Sadzawka]

Nie udało mi zebrać zabójczej ilości ziarenek maku, ale zawsze to coś, prawda? Z resztą, pewnie jeszcze nieraz znajdę tego kwiatuszka. Zawinęłam więc to, co znalazłam w zawiniątko z listków i poszłam szukać dalej. Wyostrzyłem każdy zmysł, by przypadkiem niczego nie przegapić i szukałam. Zarówno wzrokiem jak i węchem.

[Ognistopręga]

Kotka dopiero co znalazła jakieś zioło - dlatego kolejny sukces jeszcze nie przyszedł. Biała jeszcze nie natrafiła na ślad kolejnej użytecznej rośliny - będzie musiała jeszcze chwilę poszukać.


Lśniąca Sadzawka
S: 8 | Zr: 11 | Sz: 8 | Zm: 8 | HP: 65 | W: (55) 51

[Lśniąca Sadzawka]

Nie można mieć wszystkiego. Dopiero co znalazłam jakieś ziółko, nie mogłam więc liczyc na to, że szybko mój sukces się powtórzy. Szlam więc dalej, rozglądając się i niuchając, mając nadzieje na znalezienie czegoś. Czegokolwiek.

[Ognistopręga]

Kontynuacja poszukiwań opłaciła się kotce - wkrótce do jej nozdrzy dotarł charakterystyczny, niezbyt przyjemny zapach. Gdy podążyła zanim znalazła leżącą na trawie, martwą mysz. Nie była w żadnym trudnym miejscu - ot, po prostu leżała na ziemi.

Lśniąca Sadzawka
S: 8 | Zr: 11 | Sz: 8 | Zm: 8 | HP: 65 | W: (55) 51

[Lśniąca Sadzawka]

Po paru krokach moim oczom ukazała się martwa mysz. Dość nietypowe znalezisko, trzeba przyznać, ale wiedziałam, jak z tego skorzystać! Nikt raczej tego nie zje, a ja będę miała bardzo przydatny medykament. Rozcięłam więc delikatnie brzuch gryzonia, wzdłuż. Od szyi po ogon. Następnie ostrożnie zaczęłam szukać żółci, której to potrzebowałam. Znalazłszy to, czego szukałam, delikatnie to wyjęłam i położyłam na zawiniątku, które wzięłam ze sobą. Uważałam oczywiście, aby nie uszkodzić woreczka, ani nic. Byłam bardzo delikatna.