01.04.2024 00:10
Wygląd
Dość duży choć szczupły, lekko zbudowany kocur o gładkiej sierści. Oczy zadziwiające, niezwykłe, o głęboko orzechowej barwie. Lekko postrzępione prawe ucho i cienka długa blizna ciągnąca się po prawym boku od kręgosłupa, poprzez żebra aż do brzucha. Wyraźne oznaki siwizny widoczne na pyszczku i świadczące o zaawansowanym wieku kota przed śmiercią. Futro miedziano rude poprzecznie prążkowane czarnym pigmentem. Wierzch głowy, grzbiet oraz pyszczek wyraźnie ciemniejsze- czarna pręga wzdłuż kręgosłupa oraz końcówka ogona. Spód ciała nieco jaśniejszy.
Oto kolejna okazja, by zagrać postacią urodzoną w Klanie Wichru. Kocięta pochodzą z miotu NPC (rodzice nie są i nie będą nigdy odgrywani), a grę rozpoczynamy od razu po wysłaniu i zaakceptowaniu Karty Postaci.
Rodzicami są Bławatkowa Łąka oraz Zajęcze Ucho:
![[Obrazek: ER3RWWm.png]](https://i.imgur.com/ER3RWWm.png)
Imię: Bławatkowa Łąka
Płeć: Kotka
Wiek: 61
Wygląd: Można powiedzieć, że jej sylwetka niczym nie wyróżnia się z tłumu wszystkich innych kotów. Jest proporcjonalna i harmonijnie zbudowana, średniego wzrostu, ani to masywna, ani szczególnie szczupła, można by wręcz rzec, że idealnie przeciętna. Jednak, mimo tego, kotka przyciąga wzrok. Ma piękną, kształtną i sympatyczną mordkę z niewielkim, różowym noskiem oraz zaokrąglonymi policzkami oraz długie, białe wąsy. Uszy Bławatkowej Łapy są średniej wielkości, a oczy ma w kolorze bladozielonym, ich kształt natomiast przypomina migdały. Futro kotki jest krótkie, ale gęste i miękkie, w idealnie śnieżnobiałym kolorze na całej swej powierzchni, nigdzie nie pozwalając się przebić jakiemukolwiek innemu kolorowi. Ogon Wichrzaczki jest przeciętnej długości i grubości oraz ma zaokrągloną końcówkę. Porusza się cicho i z widoczna gracją oraz pewnością siebie, jej kroki są sprężyste a pyszczek wykazuje ciekawość i determinację. Bławatkowa Łąka ma również niewielką, ukrytą między futrem bliznę po ugryzieniu szczura, na którego wpadła podczas patrolu, a która znajduje się na wewnętrznej części jej prawej tylnej łapy. Nawet mimo tej małej rysy na jej wyglądzie, wciąż wygląda tak, że każdy miałby ochotę zawiesić na niej wzrok na odrobinę dłużej.
Charakter: To kotka pewna siebie, ale nie nachalna. Wydaje się być kimś, kogo lubi absolutnie każdy. Jest przebojowa, inteligentna, wygadana i utalentowana, ale jednocześnie skromna, kulturalna i dobrze wychowana, co tworzy niesamowitą mieszankę. Na tyle, że niektórzy uważają, że istnienie takiej kotki jak ona jest niemalże nierealne. Pozostali zazdroszczą jej rodzicom tak wspaniałej, obiecującej i bystrej córki, która, na pewno, ma przed sobą świetlaną przyszłość. Względem każdego jest uprzejma, każdemu pomoże, każdemu doradzi, do każdego wyciągnie pomocną łapę. Nigdy się nie złości, nigdy nie krzywdzi, nigdy nie zapomina. Jakby to doprawdy prawdziwy Gwiezdny zszedł ze Srebrnej Skórki na ziemię, by oświetlić Klan Wichru swoim blaskiem. No... ale, bo zawsze musi być jakieś ale. Czy Bławatkowa Łąka faktycznie jest taka idealna? Otóż... nie do końca. Po prostu jest naprawdę bardzo, bardzo, bardzo zdeterminowanym kotem, który stworzył swoje w głowie własny, idealny obraz samej siebie, i jeśli nie spełniłaby swoich własnych oczekiwań, to, najpewniej, odgryzłaby sobie łapy. Wie, jaką ścieżką powinna kroczyć, i nawet, jeśli nie jest szczera sama ze sobą, to zrobi wszystko dla osiągnięcia swojego celu bycia idealnym wojownikiem, idealnym Wichrzakiem, idealnym kotem, a każde niepowodzenia, w głębi serca, bardzo ją frustrują. Nie może sobie pozwolić na to, by inni zaczęli dostrzegać to, że tak naprawdę jest dużo bardziej przeciętna, niż na to pozuje, a cały jej charakter to tylko pieczołowicie wypracowana maska, którą Bławatkowa Łąka założyła na pysk.
Urodzona: w Klanie Wichru.
Historia: nieznana
![[Obrazek: 21jRc9y.png]](https://i.imgur.com/21jRc9y.png)
Imię: Zajęcze Ucho
Płeć: Kocur
Wiek: 62
Wygląd: Najpierw widzisz uszy, a dopiero za tym wędruje reszta kota. I to nawet nie jest żart, bo kocur ma takie olbrzymie uszy, że ciężko ich nie zauważyć już z daleka! Może to dlatego rodzice nazwali go Zając? Lub też dlatego, że kolejną z jego cech szczególnych, są nogi dosłownie aż do nieba! Długie, tyczkowate, chude, nieproporcjonalne, niczym cztery kruche gałęzie. Do tego dochodzi jeszcze wielki, garbaty nos, długa szyja oraz bardzo cienki, niczym pręgowana pajęczyna, ostro zakończony ogon, którym Zajęcze Ucho pewnie mógłby owinąć całego siebie i jeszcze pół Klanu. Mimo młodego wieku już góruje nad większością swojego Klanu, a przez to, że zwykle nosi ogon wysoko uniesiony, to, dosłownie, ciężko go nie zauważyć lub w jakikolwiek sposób pominąć. Jego futro jest krótkie, gładkie, śliskie i mocno przylegające do ciała, dodając mu opływowego kształtu. Jego kolor natomiast jest bury, w lekko szarawym odcieniu, w dodatku jest pokryte ciemnymi, wręcz czarnymi cętkami, które na grzbiecie łączą się w jednolitą pręgę, idącą aż do pręgowanego ogona zakończonego czarną końcówką. Ma czerwony nos i długie kły, które widać jednak tylko wtedy, gdy otworzy pysk, co, na nieszczęście, robi dosyć często. Ma też mocne, długie pazury, wystające łopatki oraz biodra, a jego łapy często są ubrudzone kurzem albo błotem, bo Zajęcze Ucho rzadko marnuje czas, by porządnie je umyć. To wszystko nadaje mu lekko karykaturalnego, ale na pewno ciekawego wygląda. Na świat natomiast patrzy dużymi, zielonymi oczami.
Charakter:To niesamowicie pewne siebie i nieobliczalne stworzenie. Nie ma w zwyczaju się hamować - jeśli coś uważa, to to powie, jeśli chce coś zrobić, to to zrobi. Ciężko nad nim zapanować, ze względu na jego wrodzoną arogancję i nieusłuchliwość. Nie jest jednak kotem chamskim czy złośliwym. Owszem, może być, jasne, to leży w granicach jego możliwości. Po prostu nie taki jest jego cel. Zwyczajnie nie przejmuje się za bardzo tym, co mówi, nie jest zbyt empatyczny oraz w pierwszej kolejności patrzy na samego siebie. Jest typowym jedynakiem, na którego matka chuchała i dmuchała całe jego życie, pozwalając mu na absolutnie wszystko, co spowodowało, że Zajęcze Ucho nie jest przyzwyczajony do jakichkolwiek konsekwencji swoich czynów. Wie, że wszystko i tak ujdzie mu na sucho, bo matka będzie go kryć albo jak ugada inne koty, by nic mu się wielkiego nie stało. Kocha przygody i nienawidzi stagnacji. Uwielbia biegać bo łąkach, ganiać za owadami i ptakami oraz ścigać się z prawdziwymi zającami na wzgórzach. Jest wolnym duchem i nie lubi, gdy mu się rozkazuje albo, gdy próbuje się jakkolwiek nad nim zapanować. Trzeba do niego dotrzeć na zupełnie inny sposób. W głębi serca jest gadatliwym marzycielem, który kocha towarzystwo, i wiele dałby za koty, które będą względem niego na tyle cierpliwe i wyrozumiałe, że mogłyby towarzyszyć mu w jego przygodach. Mimo swojego szorstkiego i irytującego obycia oraz karykaturalnej urody jest w nim coś w dziwny sposób czarującego, jakby był tym kotem, o którym śni każda nowomianowana terminatorka - wolny, nieodgadniony, arogancki, o nietuzinkowym wyglądzie, pewny siebie i przebojowy. Dopiero po bliższym poznaniu wychodzi z niego ziółko.
Urodzony: w Klanie Wichru.
Historia: nieznana
Historia:
XXX Bławatkowa Łąka, po urodzeniu swojego pierwszego miotu, myślała, że ma wszystko, co sobie zaplanowała i wyśniła. Idealny wizerunek, idealny związek i idealne kocięta. W końcu, nawet jeżeli nie miała zamiaru wywierać na nich presji, to widząc ich urocze, uśmiechnięte pyszczki, marzenia o tym, jak te raz-dwa skończą trening i zostaną młodymi, dobrze wychowywanymi wojownikami i chlubą klanu, przychodziły jej niezwykle łatwo. Pierwszy kleks na tym idealnym obrazku pojawił się, kiedy potomstwo jej i Zająca zaczęło podrastać i pokazywać swoje charaktery, a trzeba przyznać tej parze, że gwiazdy nie obdarzyły ich jedynie łatwymi do wychowania pociechami. Nawet kiedy te stały się terminatorami i przekazane zostały pod opiekę swoim mistrzom, nie mieli wrażenia, że faktycznie są w stanie przestać pilnować ich każdego kroku. Im więcej jednak starali się poświęcić swojej, często niechcianej i odrzucanej uwagi jednej części potomstwa, inna zdawała się wyślizgiwać im z łap. Tak jakby patrzyli w nieodpowiednim kierunku, w nieodpowiednim momencie, a kiedy wreszcie odwrócili wzrok, połowa z ich pociech zniknęła z klanu. Nie był to szczególnie łatwy czas dla ich związku, nadwyrężonego dodatkowo przez porywczy wybryk Zajęczego Ucha, który z zazdrości pobił na granicach klanu Czaple Pióro, myląc go z Danielim Tropem i nawet jeżeli nie można było mówić o poważnym kryzysie pomiędzy tą wichrową parą, jakiekolwiek myśli, jeżeli kiedykolwiek istniały, o dalszym potomstwie, zeszły na dalszy plan.
XXX A przynajmniej było tak do czasu, aż ich syn nie wrócił do klanu, stawiając tą wichrową parę przed faktem dokonanym zostania nastoletnim ojcem dla czwórki kociąt. Bławatkowa Łąka usłyszawszy o wszystkim, podchodziła do tematu raczej sceptycznie i zdystansowanie, w końcu matką ich wnuków była samotniczka, a nie kotka z klanów. Jedno spojrzenie na wylęknione maluchy wystarczyło jednak, aby pokochała je całym sercem. Zajęcze Ucho nie potrzebowało nawet tyle czasu, od razu organizując swój grafik w taki sposób, aby jak najwięcej czasu spędzać z kociętami. To właśnie wspólna pomoc w opiece nad wnukami sprawiła, że para coraz częściej zaczęła wracać wspomnieniami do czasu, kiedy ich własne pociechy były takie małe. Rozmawiali o tym, co mogło sprawić, że serdeczne relacje udało im się zachować tylko z jedną z ich córek, co zrobili inaczej, gdyby mieli spróbować jeszcze raz, i o tym, że ich tak strasznie doświadczone już na starcie przez życie wnuczęta zasłużyły na dużą i kochającą rodzinę. Aż w końcu zgodnie doszli do wniosku, że jest to najwyższy moment na ich drugi miot. Para tym razem nie wspominała nikomu o swoich planach. Mimo to ci co uważniejsi klanowicze mogli zauważyć, poza powiększającym się brzuchem wojowniczki, że Zajęcze Ucho wychodzi na dłuższe polowania, za każdym razem wracając dopiero, kiedy złapał to, na co jego partnerka miała akurat ochotę. Dla reszty pojawienie się kolejnego potomstwa wojowników było za to niemałym szokiem, ponieważ o porodzie, który przebiegł bez komplikacji, dowiedzieli się dopiero po fakcie.
XXX Zarówno Bławatkowa Łąka, jak i Zajęcze Ucho, zmienili nieco swoje podejście do wychowywania dzieci, każde na swój indywidualny sposób. Kotka jest dla swoich pociech bardziej wymagająca niż była przy pierwszym miocie i, choć może to wydawać się niesprawiedliwe, zdecydowanie bardziej niż dla swoich wnucząt. Jej kocięta, mimo że są jeszcze maleństwami, mają pełną listę nakazów i zakazów. Do tego wojowniczka wpaja im, jak istotny jest klan, ale jednocześnie bycie miłym i uczynnym dla innych. To wszystko nie znaczy oczywiście, że stała się złą macochą z bajki. Wciąż przytuli, poliże i otrze łzy, kiedy któryś maluch nabił sobie guza, ale jednocześnie odeśle na posłanie i nie pozwoli się bawić w ramach kary. Zając z drugiej strony pozostał tym samym czułym ojcem, który, kiedy tylko jego partnerka nie patrzy, próbuje dzieciom poluzować cugle. Chętnie bawi się z potomstwem na polanie, powozi je na plecach i pozwoli poskakać w kałuży. Zamiast jednak większość czasu opowiadać im o swoich przygodach na terenach i czekać, aż te dorosną na tyle, żeby móc je na nie zabierać, stara się nieco niezręcznie rozmawiać z nimi o ich uczuciach i emocjach.
Jest możliwość wcielenia się w szóstkę kociąt. Kocięta można adoptować przez najbliższe trzy miesiące, aż do osiągnięcia przez miot wieku terminatorskiego. Rozpoczynamy grę jako 1 księżycowy kociak (wiek na koniec kwietnia: 3 księżyce). W historii obowiązkowy jest zapis, że posiada się piątkę rodzeństwa z tego miotu, szóstkę starszego rodzeństwa (Kurza Łapa, Kacza Łapa, Kurkowa Łapa, Gniewoszowa Łapa, Bursztynowa Łapa, Szpacza Łapa) a rodzicami są Bławatkowa Łąka i Zajęcze Ucho.
Dodakotwe Informacje:
Lista chętnych:
x Jelonek (już gra)
x Kogucik (już gra)
x Słonko (już gra)
x Wirek (już gra)
x Borówka (już gra)
x Maczek (już gra)
Typ pyska: Europejski lub długi (orientalny).
Długość futra: krótkie
Umaszczenia: (kliknij na umaszczenie, by zobaczyć przykładowe zdjęcie):
Pręgowanie: Kocięta mogą być jednolite (niepręgowane) lub pręgowane klasycznie, tygrysio lub cętkowane.
Biel: Kocięta mogą mieć dowolną ilość białych znaczeń lub być całe białe.
Kolor oczu: Dowolny naturalny kolor. Koty z jakąkolwiek ilością białych znaczeń mogą mieć heterochromię (oczy w dwóch różnych kolorach). Przypominamy, że kocięta rodzą się z niewybarwionymi oczami, tzn. niebieskimi, a docelowy kolor przyjmują one w wieku ok. 3-5 księżyców.
Rodzicami są Bławatkowa Łąka oraz Zajęcze Ucho:
Imię: Bławatkowa Łąka
Płeć: Kotka
Wiek: 61
Wygląd: Można powiedzieć, że jej sylwetka niczym nie wyróżnia się z tłumu wszystkich innych kotów. Jest proporcjonalna i harmonijnie zbudowana, średniego wzrostu, ani to masywna, ani szczególnie szczupła, można by wręcz rzec, że idealnie przeciętna. Jednak, mimo tego, kotka przyciąga wzrok. Ma piękną, kształtną i sympatyczną mordkę z niewielkim, różowym noskiem oraz zaokrąglonymi policzkami oraz długie, białe wąsy. Uszy Bławatkowej Łapy są średniej wielkości, a oczy ma w kolorze bladozielonym, ich kształt natomiast przypomina migdały. Futro kotki jest krótkie, ale gęste i miękkie, w idealnie śnieżnobiałym kolorze na całej swej powierzchni, nigdzie nie pozwalając się przebić jakiemukolwiek innemu kolorowi. Ogon Wichrzaczki jest przeciętnej długości i grubości oraz ma zaokrągloną końcówkę. Porusza się cicho i z widoczna gracją oraz pewnością siebie, jej kroki są sprężyste a pyszczek wykazuje ciekawość i determinację. Bławatkowa Łąka ma również niewielką, ukrytą między futrem bliznę po ugryzieniu szczura, na którego wpadła podczas patrolu, a która znajduje się na wewnętrznej części jej prawej tylnej łapy. Nawet mimo tej małej rysy na jej wyglądzie, wciąż wygląda tak, że każdy miałby ochotę zawiesić na niej wzrok na odrobinę dłużej.
Charakter: To kotka pewna siebie, ale nie nachalna. Wydaje się być kimś, kogo lubi absolutnie każdy. Jest przebojowa, inteligentna, wygadana i utalentowana, ale jednocześnie skromna, kulturalna i dobrze wychowana, co tworzy niesamowitą mieszankę. Na tyle, że niektórzy uważają, że istnienie takiej kotki jak ona jest niemalże nierealne. Pozostali zazdroszczą jej rodzicom tak wspaniałej, obiecującej i bystrej córki, która, na pewno, ma przed sobą świetlaną przyszłość. Względem każdego jest uprzejma, każdemu pomoże, każdemu doradzi, do każdego wyciągnie pomocną łapę. Nigdy się nie złości, nigdy nie krzywdzi, nigdy nie zapomina. Jakby to doprawdy prawdziwy Gwiezdny zszedł ze Srebrnej Skórki na ziemię, by oświetlić Klan Wichru swoim blaskiem. No... ale, bo zawsze musi być jakieś ale. Czy Bławatkowa Łąka faktycznie jest taka idealna? Otóż... nie do końca. Po prostu jest naprawdę bardzo, bardzo, bardzo zdeterminowanym kotem, który stworzył swoje w głowie własny, idealny obraz samej siebie, i jeśli nie spełniłaby swoich własnych oczekiwań, to, najpewniej, odgryzłaby sobie łapy. Wie, jaką ścieżką powinna kroczyć, i nawet, jeśli nie jest szczera sama ze sobą, to zrobi wszystko dla osiągnięcia swojego celu bycia idealnym wojownikiem, idealnym Wichrzakiem, idealnym kotem, a każde niepowodzenia, w głębi serca, bardzo ją frustrują. Nie może sobie pozwolić na to, by inni zaczęli dostrzegać to, że tak naprawdę jest dużo bardziej przeciętna, niż na to pozuje, a cały jej charakter to tylko pieczołowicie wypracowana maska, którą Bławatkowa Łąka założyła na pysk.
Urodzona: w Klanie Wichru.
Historia: nieznana
Imię: Zajęcze Ucho
Płeć: Kocur
Wiek: 62
Wygląd: Najpierw widzisz uszy, a dopiero za tym wędruje reszta kota. I to nawet nie jest żart, bo kocur ma takie olbrzymie uszy, że ciężko ich nie zauważyć już z daleka! Może to dlatego rodzice nazwali go Zając? Lub też dlatego, że kolejną z jego cech szczególnych, są nogi dosłownie aż do nieba! Długie, tyczkowate, chude, nieproporcjonalne, niczym cztery kruche gałęzie. Do tego dochodzi jeszcze wielki, garbaty nos, długa szyja oraz bardzo cienki, niczym pręgowana pajęczyna, ostro zakończony ogon, którym Zajęcze Ucho pewnie mógłby owinąć całego siebie i jeszcze pół Klanu. Mimo młodego wieku już góruje nad większością swojego Klanu, a przez to, że zwykle nosi ogon wysoko uniesiony, to, dosłownie, ciężko go nie zauważyć lub w jakikolwiek sposób pominąć. Jego futro jest krótkie, gładkie, śliskie i mocno przylegające do ciała, dodając mu opływowego kształtu. Jego kolor natomiast jest bury, w lekko szarawym odcieniu, w dodatku jest pokryte ciemnymi, wręcz czarnymi cętkami, które na grzbiecie łączą się w jednolitą pręgę, idącą aż do pręgowanego ogona zakończonego czarną końcówką. Ma czerwony nos i długie kły, które widać jednak tylko wtedy, gdy otworzy pysk, co, na nieszczęście, robi dosyć często. Ma też mocne, długie pazury, wystające łopatki oraz biodra, a jego łapy często są ubrudzone kurzem albo błotem, bo Zajęcze Ucho rzadko marnuje czas, by porządnie je umyć. To wszystko nadaje mu lekko karykaturalnego, ale na pewno ciekawego wygląda. Na świat natomiast patrzy dużymi, zielonymi oczami.
Charakter:To niesamowicie pewne siebie i nieobliczalne stworzenie. Nie ma w zwyczaju się hamować - jeśli coś uważa, to to powie, jeśli chce coś zrobić, to to zrobi. Ciężko nad nim zapanować, ze względu na jego wrodzoną arogancję i nieusłuchliwość. Nie jest jednak kotem chamskim czy złośliwym. Owszem, może być, jasne, to leży w granicach jego możliwości. Po prostu nie taki jest jego cel. Zwyczajnie nie przejmuje się za bardzo tym, co mówi, nie jest zbyt empatyczny oraz w pierwszej kolejności patrzy na samego siebie. Jest typowym jedynakiem, na którego matka chuchała i dmuchała całe jego życie, pozwalając mu na absolutnie wszystko, co spowodowało, że Zajęcze Ucho nie jest przyzwyczajony do jakichkolwiek konsekwencji swoich czynów. Wie, że wszystko i tak ujdzie mu na sucho, bo matka będzie go kryć albo jak ugada inne koty, by nic mu się wielkiego nie stało. Kocha przygody i nienawidzi stagnacji. Uwielbia biegać bo łąkach, ganiać za owadami i ptakami oraz ścigać się z prawdziwymi zającami na wzgórzach. Jest wolnym duchem i nie lubi, gdy mu się rozkazuje albo, gdy próbuje się jakkolwiek nad nim zapanować. Trzeba do niego dotrzeć na zupełnie inny sposób. W głębi serca jest gadatliwym marzycielem, który kocha towarzystwo, i wiele dałby za koty, które będą względem niego na tyle cierpliwe i wyrozumiałe, że mogłyby towarzyszyć mu w jego przygodach. Mimo swojego szorstkiego i irytującego obycia oraz karykaturalnej urody jest w nim coś w dziwny sposób czarującego, jakby był tym kotem, o którym śni każda nowomianowana terminatorka - wolny, nieodgadniony, arogancki, o nietuzinkowym wyglądzie, pewny siebie i przebojowy. Dopiero po bliższym poznaniu wychodzi z niego ziółko.
Urodzony: w Klanie Wichru.
Historia: nieznana
Historia:
XXX Bławatkowa Łąka, po urodzeniu swojego pierwszego miotu, myślała, że ma wszystko, co sobie zaplanowała i wyśniła. Idealny wizerunek, idealny związek i idealne kocięta. W końcu, nawet jeżeli nie miała zamiaru wywierać na nich presji, to widząc ich urocze, uśmiechnięte pyszczki, marzenia o tym, jak te raz-dwa skończą trening i zostaną młodymi, dobrze wychowywanymi wojownikami i chlubą klanu, przychodziły jej niezwykle łatwo. Pierwszy kleks na tym idealnym obrazku pojawił się, kiedy potomstwo jej i Zająca zaczęło podrastać i pokazywać swoje charaktery, a trzeba przyznać tej parze, że gwiazdy nie obdarzyły ich jedynie łatwymi do wychowania pociechami. Nawet kiedy te stały się terminatorami i przekazane zostały pod opiekę swoim mistrzom, nie mieli wrażenia, że faktycznie są w stanie przestać pilnować ich każdego kroku. Im więcej jednak starali się poświęcić swojej, często niechcianej i odrzucanej uwagi jednej części potomstwa, inna zdawała się wyślizgiwać im z łap. Tak jakby patrzyli w nieodpowiednim kierunku, w nieodpowiednim momencie, a kiedy wreszcie odwrócili wzrok, połowa z ich pociech zniknęła z klanu. Nie był to szczególnie łatwy czas dla ich związku, nadwyrężonego dodatkowo przez porywczy wybryk Zajęczego Ucha, który z zazdrości pobił na granicach klanu Czaple Pióro, myląc go z Danielim Tropem i nawet jeżeli nie można było mówić o poważnym kryzysie pomiędzy tą wichrową parą, jakiekolwiek myśli, jeżeli kiedykolwiek istniały, o dalszym potomstwie, zeszły na dalszy plan.
XXX A przynajmniej było tak do czasu, aż ich syn nie wrócił do klanu, stawiając tą wichrową parę przed faktem dokonanym zostania nastoletnim ojcem dla czwórki kociąt. Bławatkowa Łąka usłyszawszy o wszystkim, podchodziła do tematu raczej sceptycznie i zdystansowanie, w końcu matką ich wnuków była samotniczka, a nie kotka z klanów. Jedno spojrzenie na wylęknione maluchy wystarczyło jednak, aby pokochała je całym sercem. Zajęcze Ucho nie potrzebowało nawet tyle czasu, od razu organizując swój grafik w taki sposób, aby jak najwięcej czasu spędzać z kociętami. To właśnie wspólna pomoc w opiece nad wnukami sprawiła, że para coraz częściej zaczęła wracać wspomnieniami do czasu, kiedy ich własne pociechy były takie małe. Rozmawiali o tym, co mogło sprawić, że serdeczne relacje udało im się zachować tylko z jedną z ich córek, co zrobili inaczej, gdyby mieli spróbować jeszcze raz, i o tym, że ich tak strasznie doświadczone już na starcie przez życie wnuczęta zasłużyły na dużą i kochającą rodzinę. Aż w końcu zgodnie doszli do wniosku, że jest to najwyższy moment na ich drugi miot. Para tym razem nie wspominała nikomu o swoich planach. Mimo to ci co uważniejsi klanowicze mogli zauważyć, poza powiększającym się brzuchem wojowniczki, że Zajęcze Ucho wychodzi na dłuższe polowania, za każdym razem wracając dopiero, kiedy złapał to, na co jego partnerka miała akurat ochotę. Dla reszty pojawienie się kolejnego potomstwa wojowników było za to niemałym szokiem, ponieważ o porodzie, który przebiegł bez komplikacji, dowiedzieli się dopiero po fakcie.
XXX Zarówno Bławatkowa Łąka, jak i Zajęcze Ucho, zmienili nieco swoje podejście do wychowywania dzieci, każde na swój indywidualny sposób. Kotka jest dla swoich pociech bardziej wymagająca niż była przy pierwszym miocie i, choć może to wydawać się niesprawiedliwe, zdecydowanie bardziej niż dla swoich wnucząt. Jej kocięta, mimo że są jeszcze maleństwami, mają pełną listę nakazów i zakazów. Do tego wojowniczka wpaja im, jak istotny jest klan, ale jednocześnie bycie miłym i uczynnym dla innych. To wszystko nie znaczy oczywiście, że stała się złą macochą z bajki. Wciąż przytuli, poliże i otrze łzy, kiedy któryś maluch nabił sobie guza, ale jednocześnie odeśle na posłanie i nie pozwoli się bawić w ramach kary. Zając z drugiej strony pozostał tym samym czułym ojcem, który, kiedy tylko jego partnerka nie patrzy, próbuje dzieciom poluzować cugle. Chętnie bawi się z potomstwem na polanie, powozi je na plecach i pozwoli poskakać w kałuży. Zamiast jednak większość czasu opowiadać im o swoich przygodach na terenach i czekać, aż te dorosną na tyle, żeby móc je na nie zabierać, stara się nieco niezręcznie rozmawiać z nimi o ich uczuciach i emocjach.
Jest możliwość wcielenia się w szóstkę kociąt. Kocięta można adoptować przez najbliższe trzy miesiące, aż do osiągnięcia przez miot wieku terminatorskiego. Rozpoczynamy grę jako 1 księżycowy kociak (wiek na koniec kwietnia: 3 księżyce). W historii obowiązkowy jest zapis, że posiada się piątkę rodzeństwa z tego miotu, szóstkę starszego rodzeństwa (Kurza Łapa, Kacza Łapa, Kurkowa Łapa, Gniewoszowa Łapa, Bursztynowa Łapa, Szpacza Łapa) a rodzicami są Bławatkowa Łąka i Zajęcze Ucho.
Dodakotwe Informacje:
- Ze starszego rodzeństwa w Klanie pozostała trójka – Kurza Łapa, Kacza Łapa, Kurkowa Łapa.
- Że strony Kurzej Łapy mają niewiele starszych bratanków - Pierwszą, Pstrą, Świerk i Szczura.
Lista chętnych:
x Jelonek (już gra)
x Kogucik (już gra)
x Słonko (już gra)
x Wirek (już gra)
x Borówka (już gra)
x Maczek (już gra)
Typ pyska: Europejski lub długi (orientalny).
Długość futra: krótkie
Umaszczenia: (kliknij na umaszczenie, by zobaczyć przykładowe zdjęcie):
- czarne, bure (czarne pręgowane),
- szylkret czarno-rudy, szylkret czarno-rudy pręgowany,
- niebieskie, niebieskie pręgowane,
- szylkret niebiesko-kremowy, szylkret niebiesko-kremowy pręgowany,
- czekoladowe, czekoladowe pręgowane,
- szylkret czekoladowo-rudy, szylkret czekoladowo-rudy pręgowany,
- liliowe, liliowe pręgowane,
- szylkret liliowo-kremowy, szylkret liliowo-kremowy pręgowany,
- rude (zawsze pręgowane),
- kremowe ( zawsze pręgowane),
- białe
Pręgowanie: Kocięta mogą być jednolite (niepręgowane) lub pręgowane klasycznie, tygrysio lub cętkowane.
Biel: Kocięta mogą mieć dowolną ilość białych znaczeń lub być całe białe.
Kolor oczu: Dowolny naturalny kolor. Koty z jakąkolwiek ilością białych znaczeń mogą mieć heterochromię (oczy w dwóch różnych kolorach). Przypominamy, że kocięta rodzą się z niewybarwionymi oczami, tzn. niebieskimi, a docelowy kolor przyjmują one w wieku ok. 3-5 księżyców.
im ciemniejsza noc, tym jaśniejszy dzień
światło ma moc i nie zgasi go cień
światło ma moc, ciemność jej nie ogarnia
choć cienie są zawsze po drugiej stronie światła
światło ma moc i nie zgasi go cień
światło ma moc, ciemność jej nie ogarnia
choć cienie są zawsze po drugiej stronie światła
Statystyki - lvl: 0
| S: 0
| Zr: 0
| Sz: 0
| Zm: 0
| HP:
| W:
| EXP:
Stat. Med. - lvl: 0
| MED.EXP:
![[Obrazek: 0cWbM8w.png]](https://i.imgur.com/0cWbM8w.png)
![[Obrazek: dbt2x6k-ebab3f28-58e2-475f-bf10-d79f8481...GCMDDVPM4A]](https://images-wixmp-ed30a86b8c4ca887773594c2.wixmp.com/f/c9830e03-1dce-4018-a070-45190777c483/dbt2x6k-ebab3f28-58e2-475f-bf10-d79f8481871a.png?token=eyJ0eXAiOiJKV1QiLCJhbGciOiJIUzI1NiJ9.eyJzdWIiOiJ1cm46YXBwOjdlMGQxODg5ODIyNjQzNzNhNWYwZDQxNWVhMGQyNmUwIiwiaXNzIjoidXJuOmFwcDo3ZTBkMTg4OTgyMjY0MzczYTVmMGQ0MTVlYTBkMjZlMCIsIm9iaiI6W1t7InBhdGgiOiJcL2ZcL2M5ODMwZTAzLTFkY2UtNDAxOC1hMDcwLTQ1MTkwNzc3YzQ4M1wvZGJ0Mng2ay1lYmFiM2YyOC01OGUyLTQ3NWYtYmYxMC1kNzlmODQ4MTg3MWEucG5nIn1dXSwiYXVkIjpbInVybjpzZXJ2aWNlOmZpbGUuZG93bmxvYWQiXX0.uhE8pwFSH4DSD1X6aEB3-5nmbx1MmB16bGCMDDVPM4A)
![[Obrazek: bvhHYYm.gif]](https://i.imgur.com/bvhHYYm.gif)
![[Obrazek: DoXOOfm.png]](https://i.imgur.com/DoXOOfm.png)
![[Obrazek: 0gtXh9b.png]](https://i.imgur.com/0gtXh9b.png)
![[Obrazek: rXgzJI7.png]](https://imgur.com/rXgzJI7.png)
![[Obrazek: E01yWJC.png]](https://cdn.discordapp.com/attachments/1107260099627589673/1107260585197969449/E01yWJC.png)
